Rozlana Woda

„My bowiem musimy umrzeć i jesteśmy jak woda rozlana po ziemi, której nie da się już zebrać; Bóg jednak nie odbiera życia, ale obmyśla sposoby, jakby skazanego wygnańca sprowadzić z powrotem.” (2 Samuela 14.14)

Absalom syn Dawida zabił swojego brata i uciekł z Izaela. Dawid chociaż smutny, nie zrobił nic aby pojednać się z synem. Ale Joab który prowadził wojska ( był on nie tylko silny, ale najwidoczniej także mądry) nakazał pewnej mądrej kobiecie aby porozmawiała z Dawidem i napomniała go za jego niedbanie o Absaloma. Powiedziała Dawidowi, „My bowiem musimy umrzeć i jesteśmy jak woda rozlana po ziemi, której nie da się już zebrać; Bóg jednak nie odbiera życia, ale obmyśla sposoby, jakby skazanego wygnańca sprowadzić z powrotem.” Ona chciała, żeby Dawid pojednał się z synem na podstawie Bożego miłosierdzia. Bóg jest miłosierny wobec nas, więc my także powinniśmy miłosiernie traktować innych.

Jesteśmy jak woda rozlana po ziemi, której nie da się już zebrać, czyli jesteśmy bez nadziei. Nic nie może nas uratować, jest już po nas. Powiedzmy że jesteś bardzo spragniony i trzymasz w ręku szklankę czystej wody. Przewrócisz się i woda jest rozlana na ziemi. Nic nie możesz już zrobić aby odzyskać twoją wodę. Straciłeś wodę i tyle, koniec. To jest obraz sytuacji człowieka, wszyscy jesteśmy grzesznikami i Bóg jest sprawiedliwym sędzią który musi ukarać nasz grzech. Jesteśmy potępieni i tyle. Ale Bóg obmyśla sposoby, jak może sprowadzić w powrotem skazanego wygnańca. Chociaż z powodu naszego grzechu jesteśmy zgubieni, straceni, to jednak Bóg obmyśla sposób w jaki może nas uratować, jak może zbawić człowieka. Bóg jest dobry. Bóg wysłał Jezusa aby nas uratować.

Raduję się, że Bóg jest tak dobry i jestem pokorny bo pamiętam, że Bóg obmyślił sposób w jaki mógł mnie uratować.