1 Samuela 14

Historia zaczyna się od tego, że Saul siedzi pod drzewem, a Jonatan marzy o zwycięstwie. Saul jest królem, jest jego odpowiedzialnością, aby prowadzić żołnierzy w bitwie, ale to Jonatan jest tym, który dwa razy z rzędu ryzykuje i rozpoczyna walkę. W rozdziale trzynaście czytaliśmy, że Jonatan ruszył na rozkaz Saula. Ale w tym rozdziale, Jonatan sam planuje swój atak.

Autor specjalnie opisuje, z kim Saul siedzi pod drzewem. Saul nie jest z Samuelem, ponieważ, Samuel poinformował go, że straci królestwo i poszedł do domu. Więc kapłan, który siedzi z Saulem to Achiasz, brat Ikoboda. Jego dziadkiem był kapłan Heli, którego Bóg przeklął dlatego, że wiedział o grzechach we własnym domu i prawie nic nie zrobił. Ojciec Achiasza był bardzo niemoralnym kapłanem, który kradł mięso i brał kobiety przemocą. Jego rodzina została przeklęta, a przekleństwo polega na tym, że nie będą dalej kapłanami i będą bardzo ubodzy. Ale widocznie Achiasz jest kapłanem, więc przekleństwo jeszcze się nie spełniło. Achiasz i Saul siedzą pod drzewem grając karty, jedząc ciastka i pijąc kawę.

Kiedy oni siedzą w cieniu „Jonatan szukał przejścia ku czatom filistyńskim.” Jonatan planuje jak może zaatakować. Znalazł to, czego szukał. Było przejście pomiędzy urwiskiem o nazwie Boses, czyli „śliskie” i Senne, czyli „kolczasty.” Innymi słowy, nie jest to miejsce, w które ludzie chodzili na spacerek. Jest tam stromo, ślisko i kolczasto. Jonatan decyduje, że jest to dobre miejsce, aby walczyć.

Chyba wielkie czyny nie są łatwe. Chyba nigdy nie dokonamy czegoś wielkiego siedząc pod drzewem. Jeżeli będziemy czynić wielkie rzeczy dla królestwa Bożego, to będzie to niewygodne.

Mam do ciebie pytanie. Jakim jesteś dzieckiem Bożym? Jesteś podobny do tego, który marzy o wielkim zwycięstwie dla królestwa Bożego? Czy planujesz, jak możemy posunąć królestwo Boże na przód? Używasz swojej wyobraźni, aby marzyć o postępie królestwa Bożego w Siedlcach, na Podlasiu?

Czy siedzisz pod drzewem czekając na powrót Jezusa?

Jezus powiedział, „zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne nie przemogą go.” (Mat. 16:18) Słowa Jezusa powodują, że wyobrażamy sobie walkę pomiędzy kościołem i piekłem. Chcę zwrócić uwagę na to, że według Jezusa ta walka ma miejsce nie tutaj, przy bramie kościoła. Nie my bronimy naszej bramy. Lecz walka ta ma miejsce przy bramie piekielnej. Musimy wychodzić z naszych domów i kościołów i nieść dobrą nowinę na teren szatana. Ta walka powinna mieć miejsce na terenie szatana.

Jezus powiedział, „Oto Ja posyłam was jak owce między wilki,” (Mat. 10:16) Nie jest to Boży plan, żebyśmy tylko spotykali się razem, aby cieszyć się, że Bóg objawił nam tę dobrą nowinę. Mamy wychodzić z kościoła i nieść tę dobrą nowinę tam, gdzie są grzesznicy.

„Jonatan rzekł do swojego giermka: Chodź, przeprawmy się ku czatom tych nieobrzezańców; może Pan uczyni coś dla nas, gdyż Panu nietrudno wybawić przez wielu czy przez niewielu.”

Powiem kilka rzeczy o słowach Jonatana, ale nie w kolejności. Zacznę od ostatniego stwierdzenia, „gdyż Panu nietrudno wybawić przez wielu czy przez niewielu.” Jonatan wie, że fakt, że jest dwadzieścia Filistyńczyków i tylko dwóch Hebrajczyków jest całkowicie nieważny. Jahwe jest wszechmocny. Jeżeli Bóg pomoże Jonatanowi i jego giermkowi, to oni we dwóch będą w stanie pokonać dwudziestu żołnierzy. Jonatan nie bał się, bo ufał Bogu.

Mam nadzieję, że jest to oczywiste, że przeciwieństwem lęku nie jest odwaga, lecz wiara w Boga. Jonatan nie bał się nie dlatego, że był męski i odważny, lecz dlatego że ufał mocy Bożej.

Podobna jest historia, kiedy Nebukadnesar kazał wszystkim mieszkańcom miasta klęknąć przed wielkim idolem pod groźbą kary śmierci. Szadrach, Meszach i Abed-Nego wierzyli, że Bóg jest w stanie ich ocalić od śmierci, jeżeli zechce.

Podobnie młoda kobieta Estera weszła w obecności króla, wiedząc, że to, co robi jest nielegalne i może dostać za to karę śmierci. Wiedziała, że jeżeli Bóg zechce ją ocalić, to zrobi to. Jest wszechmocny i czyni to, co mu się podoba.

Ich wiara w Boga umożliwiła każdemu z nich zaryzykowanie. W niektórych sytuacjach Bóg obiecywał ludziom zwycięstwo. Oni wychodzili na bitwę z obietnicą, że zwyciężą. Ale w wielu sytuacjach Boże dzieci nie dostają objawienia, że zwyciężą.

Jonatan mówi, „Chodź, przeprawmy się ku czatom tych nieobrzezańców; może Pan uczyni coś dla nas.” Nie dostał objawienia od Boga, że musi to zrobić i na pewno zwycięży. To, co Jonatan czyni jest ryzykowne, tak samo jak to, co zrobiła Estera i Szadrach, Meszach i Abed-Nego.

Szadrach, Meszach i Abed-Nego nie dostali obietnicy od Boga, „nie klękajcie, bo nawet, jeżeli król wrzuci was do ognia, to nie umrzecie.” Nic takiego.

Estera nie dostała objawienia od Boga, że król będzie bardzo zadowolony, kiedy ona pojawi się w jego obecności. Nie było jej objawione, że Bóg ją ochroni. Ona zaryzykowała swoje życie dla królestwa Bożego.

Jonatan ryzykuje dla królestwa Bożego. Jonatan mówi, „Chodź, przeprawmy się ku czatom tych nieobrzezańców; może Pan uczyni coś dla nas.” Niektórzy ludzie dzisiaj myślą, że ten sposób mówienia oznacza brak wiary. Czyli myślą oni, że Jonatan modląc się z wiarą pomodliłby się, „Panie dziękuję, że dajesz nam dzisiaj zwycięstwo w tej bitwie.” Radzą ludziom, aby modlili się, „Panie dziękuję, że uzdrowisz moją córkę”, „Dzięki Panie, że zbawisz dzisiaj mojego sąsiada”. Albo „Dzięki Panie, że pozwolisz nam założyć zbór w tym miejscu”.

Ale słowa Jonatana są pełne wiary. Wierzy on, że Jahwe jest wszechmocny i jest w stanie dać im zwycięstwo. I wierzy, że Jahwe jest wolny, aby czynić to, co Mu się podoba. Jonatan nie stara się kontrolować Boga. Nikt nie kontroluje Boga. Nie staraj się mówić Bogu, co On musi czynić, bo jest to pycha, nie wiara. Ufamy Bogu, który jest wszechmocny i wolny.

Mamy z wiarą mówić, chodźmy i postarajmy się założyć zbór, Bóg jest wszechmocny i może pobłogosławi nasze działanie. Chodźmy i podzielmy się ewangelią z sąsiadem, Bóg jest wszechmocny i może spowodować nowe narodzenie. Chodźmy i wydajmy książkę, może Bóg jej użyje, aby jego dzieci wzrastały w wierze. Chodźmy i utwórzmy studium biblijne, może Bóg go użyje, aby ktoś stał się dzieckiem Bożym.