poniedziałek, 10 listopada 2008

Dlaczego Członkostwo Ma Znaczenie


W czasach kiedy zobowiązywanie się jest rzadkością, nie powinno dziwić, że członkostwo kościelne jest tak niskim priorytetem dla wielu wierzących. Smutne jest to, że często chrześcijanie przechodzą od kościoła do kościoła, nigdy nie podporządkowując się pod opiekę starszych zboru i nigdy nie angażując się do grupy współ-wierzących.

Zaniechanie – lub odmówienie – przyłączenia się do kościoła jako formalny członek, jednakże, ujawnia niezrozumienie odpowiedzialności wierzącego do ciała Chrystusa. Odcina to także takiego człowieka od wielu błogosławieństw i możliwości które wypływają z tego zobowiązania. Jest bardzo istotne dla każdego wierzącego żeby zrozumiał czym jest członkostwo kościelne i dlaczego ma ono znaczenie.

Definicja Członkostwa Kościelnego

Kiedy osoba jest zbawiona, staje się członkiem ciała Chrystusa (1 Kor. 12:13). Ponieważ jest ona w ten sposób zjednoczona z Chrystusem i innymi członkami ciała, kwalifikuje się ona dlatego do członkostwa w lokalnym wyrażeniu tego ciała.

Podstawy dla Członkostwa Kościelnego

Chociaż Pismo nie zawiera bezpośredniego nakazu przyłączenia się do lokalnego kościoła, biblijny fundament dla członkostwa kościelnego przesiąka Nowy Testament. Te biblijne podstawy są najbardziej widoczne w (1) przykładzie wczesnego kościoła, (2) istnieniu kościelnego zarządu, (3) praktykowaniu kościelnego dyscyplinowania oraz (4) napominania dla wzajemnego budowania się.

Przykład Wczesnego Kościoła

We wczesnym kościele, przyjście do Chrystusa oznaczało chodzenie do kościoła. Idea doświadczenia zbawienia bez przynależności do lokalnego kościoła jest obca Nowemu Testamentowi. Kiedy osoby upamiętały się i uwierzyły w Chrystusa, zostawały one ochrzczone i dodane do kościoła (Dzieje 2:41, 47; 5:14; 16:5). Więcej niż prywatne trwanie przy Chrystusie, oznaczało to formalne przyłączenie się razem z innymi wierzącymi do lokalnego zgromadzenia i oddawaniu się apostolskiemu nauczaniu, społeczności, łamaniu chleba i modlitwie (Dzieje 2:42).

Te listy Nowego Testamentu były pisane do kościołów. W przypadku kilu pism do pojedynczych osób – takich jak Filemon, Tymoteusz i Tytus – osoby te były liderami w kościołach. Same listy demonstrują, że Pan założył, że wierzący będą zaangażowani w lokalnym zgromadzeniu.

Istnieje także dowód w Nowym Testamencie, że tak samo jak istniała lista wdów kwalifikujących się do pomocy finansowej (1 Tym. 5:9), tak samo mogła istnieć lista członków która rosła gdy ludzie zostawali zbawieni (cf. Dzieje 2:41, 47; 5:14; 16:5). W rzeczywistości, kiedy wierzący przenosił się do innego miasta, kościół osoby przenoszącej się często pisał list rekomendacji dla jego nowego kościoła (Dzieje 18:27; Rzym. 16:1 Kol. 4:10; cf. 2 Kor. 3:1-2).

W Księdze Dziejów, wiele z terminologii pasuje tylko do idei formalnego członkostwa. Frazy takie jak „cała kongregacja” (6:5), „kościół w Jerozolimie” (8:1), „uczniowie” w Jerozolimie (9 26), „w każdym kościele” (14:23), „cały kościół” (15:17) i „starsi kościoła” w Efezie (20:17), sugerują możliwe do rozpoznania członkostwo z dobrze zdefiniowanymi granicami (patrz także 1 Kor. 5:4: 14:23: i Heb. 10:25).

1 komentarz:

Anonimowy pisze...

Do jakiego kościoła mam się zapisać?
Na razie mam papiery w jednym (KK).
Czy mogę należeć do kilku kościołów?

Pozdrawiam
Leszek, Siedlce