środa, 8 lipca 2009

Przypowieści Salomona


Jak możemy domyślić się z tytułu autorem tej księgi jest Salomon, oprócz jej ostatnich dwóch rozdziałów, które są napisane przez innych autorów. W tej księdze poznajemy inny rodzaj literatury, niż ten z którym spotkaliśmy się w psalmach. Psalmy to wersy i pieśni. Przypowieści są krótkimi wypowiedziami. Każda wypowiedź to mała cząstka prawdy. Te cząstki są nam dane bez tłumaczenia, czy przykładów. Każde przysłowie jest nam dane bez kontekstu, który mógłby pomóc nam je zrozumieć. Przeczytam dla was kilka przykładów:


Czym ocet jest dla zębów, a dym dla oczu, tym jest leniwy dla tych, którzy go posyłają.

Złoty kolczyk na ryju świni to to samo, co piękna niewiasta bez obyczajności.


Przypowieści Salomona, czasami nazywane „księgą przysłów”, są jedną z pięciu ksiąg mądrości, dokładnie w środku Starego Testamentu. Księga Joba, Psalmy, Przypowieści, Pieśni nad pieśniami, i Księga kaznodziei Salomona nazywamy księgami mądrości. W tych księgach nie ma żadnego ważnego wydarzenia, które nie zostało już opisane we wcześniejszych księgach. Nie ma żadnego nowego rozkazu od Boga. Te księgi nawet nie są o narodzie Izraelskim, lecz o szczególnych osobach jak Dawid, Salomon i Job. Jednak księgi mądrości są ulubionymi księgami w Biblii wielu Chrześcijan. Jeżeli w psalmach uczymy się o emocjach, to w przypowieściach mamy praktyczne rady dla życia codziennego. Dużo jest rad w przypowieściach o wychowywaniu dzieci, małżeństwie, seksualności, przyjaźni, komunikacji?, pieniądzach. Tych rzeczach, które najczęściej powodują kłopoty w życiu codziennym. W tej księdze Bóg daje nam bardzo praktyczne rady dotyczące tych spraw.


Autorzy Nowego Testamentu używali przypowieści Salomona kiedy mówili o praktycznym posłuszeństwie. Kiedy Jakub mówił o pysze używał przypowieści, „Bóg się pysznym przeciwstawia, a pokornym łaskę daje.” Kiedy Paweł mówił o pokorze i jedności, używał przypowieści, „nie bądźcie wyniośli, lecz się do niskich skłaniajcie; nie uważajcie sami siebie za mądrych.” Kiedy Piotr mówił o przyjaźni i miłości, używał przypowieści, „Nade wszystko miejcie gorliwą miłość jedni ku drugim, gdyż miłość zakrywa mnóstwo grzechów.” Kiedy autor listu do Hebrajczyków mówił o wytrwaniu w cierpieniu to także używał przypowieści, „Synu mój, nie lekceważ karania Pańskiego ani nie upadaj na duchu, gdy On cię doświadcza; bo kogo Pan miłuje, tego karze, i chłoszcze każdego syna, którego przyjmuje.”


Jednym ze sposobów opisania treści księgi przypowieści, jest powiedzenie że w tej księdze mamy opis kultury Bożego ludu. Ludzie naturalnie tworzą kultury. W Ameryce istnieje kultura Amerykańska, w Chinach - kultura Chińska, w Rosji - kultura Rosyjska. Istnieje także wiele mniejszych kultur, jak kultura Afro-amerykańska, kultura hip-hop, albo kultura gangsterska. W każdej kulturze istnieją pewne normy. W niektórych kulturach rodzice wybierają małżonków za swoich dzieci, a w innych jest to absurdalne. W niektórych kulturach seks poza małżeństwem jest rzeczą normalną, w cale nie wstydliwą.

Z tej księgi dowiemy się jak powinna wyglądać kultura Bożego ludu. Ale mogę już was ostrzec, że kiedy przeczytamy co jest w niej napisane, niektóre rzeczy mogą brzmieć dla was absurdalnie. Dlaczego? Ponieważ jesteśmy tak bardzo pod wpływem różnych innych kultur, że to co jest normalne w Bożych oczach, z naszego punktu widzenia jest dziwne.


Czytamy o tym jak mąż powinien traktować swoją żonę. Jak żona powinna szanować męża. Jak rodzice powinni zachowywać się wobec dzieci. Jak powinniśmy używać pieniędzy. Czasami to, co czytamy będzie brzmiało absurdalnie. Może będziesz myśleć, „to nie jest dla nas, to jest z innej kultury.” No właśnie, za bardzo jesteśmy pod wpływem współczesnej grzesznej kultury dookoła nas, i dlatego to czego Bóg od nas wymaga czasami brzmi dziwnie.


Moim celem jest żebyśmy stworzyli nową kulturę. Żyjemy wśród kultury, która nie podoba się Bogu. Chcę żebyście pragnęli stworzyć nową kulturę w Polsce. Kulturę, która do tej pory nie istnieje. W tej kulturze mąż nie jest mężczyzną, który tylko pracuje i lekceważy wszystkie inne odpowiedzialności w rodzinie, i w zborze. Lecz poznamy że w Bożej kulturze, mąż jest pracowity, uczciwy, i odpowiedzialny za swoją rodzinę, i za swój zbór. W tej kulturze kobiety pomagają i wspierają swoich mężów w rodzinie, i w zborze. Kiedy kobiety rozmawiają o swoich mężach, to nie narzekają lecz chwalą ich za to, że są odpowiedzialni. A inni ludzie od razu poznają, że to jest inna kultura. Apostoł Piotr mówi, że mamy być zawsze gotowi aby odpowiadać przed każdym, który pyta o nadzieję naszą. To znaczy, że ludzie powinni poznać że jesteśmy inni, i pytać czemu tacy jesteśmy. Powinniśmy żyć jak ludzie z innej kultury. Ponieważ jesteśmy z innej ojczyzny. Nasz dom nie jest ani w Polsce, ani w Ameryce, lecz tam gdzie jest Bóg. Kiedy mężczyzna albo kobieta żyją według kultury Bożego ludu, to nie będą całkiem pasować do kultury ani w Ameryce, ani w Polsce, ani w kulturze hip hop. To co jest normalne w kulturze Bożego ludu, w tych kulturach będzie absurdalne.

Brak komentarzy: