Efezjan - Adopcja jest dla Boga

3. Bóg... 5. przeznaczył nas dla siebie do synostwa przez Jezusa Chrystusa według upodobania woli swojej, ku uwielbieniu chwalebnej łaski swojej, którą nas obdarzył w Umiłowanym.

W liście do rzymian jest napisane, że wszystko we wszechświecie jest od Boga i przez Boga i dla Boga. Tak jest napisane, „Albowiem z niego i przez niego i ku niemu jest wszystko; jemu niech będzie chwała na wieki. Amen.” (11.36)
To ja chciałbym wytłumaczyć, co to znaczy w kontekście adopcji.

Po pierwsze adopcja jest od Boga. W tym fragmencie czytamy, Bóg Ojciec... przeznaczył nas ...do synostwa. To Bóg adoptuje dzieci, nie odwrotnie, nie dzieci adoptują Boga. Bóg w przeszłości patrzył na ciebie w twoim grzechu i patrzył na Jezusa ukrzyżowanego, i kochał ciebie w Jezusie i przeznaczył ciebie do przebaczenie grzechów i do synostwa. Adopcja jest od Boga.

Ten fakt oznacza, że nie zostałeś wybrany na podstawie swojej atrakcyjności, piękności, ani zdolności. Zatem twoja adopcja jest stabilna i bezpieczna. Nie jest zmienna, zależna od twoich zdolności aby ciągle być atrakcyjnym dla Boga.

Po drugie adopcja jest przez Boga. Czytamy, „przeznaczył nas dla siebie do synostwa przez Jezusa Chrystusa.” To znaczy, że śmierć Jezusa była potrzebna aby umożliwić adopcję. Śmierć Jezusa przebłagała Boży gniew wobec nas i umożliwiła adopcję. Bez śmierci Jezusa za buntowników to przebaczenie i adopcja byłyby niemożliwe.
Więc nie myśl, „Bóg zaadoptował słodkie, grzeczne dzieci.” Raczej myśl, Bóg zaadoptował twardych buntowników, którzy postępowali w taki sposób, aby wywołać Boży gniew. A adopcja jest możliwa tylko dzięki przebłagalnej śmierci Jezusa za nas. Bóg zaplanował sposób jak najbardziej nieatrakcyjni ludzie mogą zostać zaadoptowani i zaakceptowani. A ten plan został zrealizowany przez Jezusa.

Po trzecie adopcja jest do Boga, albo dla Boga. „Bóg... przeznaczył nas dla siebie do synostwa przez Jezusa Chrystusa według upodobania woli swojej, ku uwielbieniu chwalebnej łaski swojej,”
W jakim sensie adopcja jest dla Boga? Już mówiliśmy o wszystkich zaletach dla tych, którzy są zaadoptowani przez Boga. Wygląda na to, że adopcja jest od Boga, przez Boga ale dla ludzi.
Jednak tak nie jest. Bóg przeznaczył nas do synostwa „dla siebie,” czyli adopcja jest dla Boga.
W jakim sensie? Adopcja służy temu, aby przynieść Bogu chwałę. Bóg adoptuje, „według upodobania woli swojej,” i „ku uwielbieniu chwalebnej łaski swojej.”
Adoptowanie grzeszników powoduje, że Bóg jest uwielbiany. Konkretnie, Jego łaska jest uwielbiana. Nie jego mądrość, ani jego moc, ani jego wielkość. Lecz adopcja służy temu, żeby Boża chwalebna łaska była uwielbiana.

Postaram się wytłumaczyć dlaczego to Jego łaska jest uwielbiana, a nie na przykład Jego bystrość.
Powiedzmy, że małżeństwo podejmuje decyzję aby zaadoptować dziecko z domu dziecka. Zaczynają prawny proces aby adoptować dziecko, a jedną z rzeczy które muszą zrobić jest pójście do domu dziecka i wybieranie dziecka. Wchodzą do tego domu dziecka i widzą, że niektóre dzieci są ładne, niektóre dzieci są zdolne, inne są zdrowe i wysportowane. Niektóre są ciepłe i kochające. Idą dalej aż znajdują dziecko, które nie bawi się ładnie z innymi, dziecko które jest samolubne, kłamie, kradnie, krzywdzi innych, dziecko które jest niewdzięczne za to co dostaje. I oni mówią, to my chcemy je adoptować. Będziemy je kochać, będziemy dawać mu dobre rzeczy, on będzie naszym synem na zawsze.

To nie jest idealny przykład, ale w ten sposób Bóg adoptuje dzieci. Nie aby zwrócić uwagę na bystrość Jego decyzji, że wybrał najpiękniejsze czy najbardziej zdolne dzieci, lecz aby zwrócić uwagę na Swoją łaskę. Dlatego adopcja jest dla Boga. Kiedy Bóg przez Jezusa adoptuje grzeszników to dostaje chwałę. Adopcja jest ku uwielbieniu chwalebnej łaski Bożej.


Bóg adoptuje ludzi grzesznych i zbuntowanych. Nie uwielbiamy Bożej bystrości w adoptowaniu pięknych i zdolnych dzieci, lecz uwielbiamy Jego łaskę za to, że adoptował ludzi takich jak my. Adoptowanie zwraca uwagę nie na człowieka, lecz na Boga.
Albowiem z niego i przez niego i ku niemu jest wszystko; jemu niech będzie chwała na wieki.