Wystarczalność Biblii

Pastor Paul Williams: Wystarczalność Biblii from artomius on Vimeo.

Autorytet Biblii

Pastor Paul Williams: Autorytet Biblii from artomius on Vimeo.

Objawienie i Iluminacja

„Bo zapewne słyszeliście o darze łaski Bożej, która mi została dana dla waszego dobra, Że przez objawienie została mi odsłonięta tajemnica, jak to powyżej krótko opisałem. Czytając to, możecie zrozumieć moje pojmowanie tajemnicy Chrystusowej, Która nie była znana synom ludzkim w dawnych pokoleniach, a teraz została przez Ducha objawiona jego świętym apostołom i prorokom,” (Efezjan 3.2-5)

W tych wersetach czytamy, że Bóg objawił Pawłowi pewną tajemnicę. Kiedy autorzy Nowego Testamentu mówią o tajemnicach, to chodzi o pewne rzeczy, które Bóg planował od początku świata, lecz nie objawiał ludziom przez długi czas. A teraz Bóg objawia przez Pawła to, co było przez tysiące lat tajemnicą. Bóg zna miliardy rzeczy, których nigdy nam nie objawił. Objawił nam tylko pewne rzeczy i to nam wystarcza, aby żyć dla Niego. Biblia mogłaby być dwa razy większa. Bóg mógłby objawić nam o wiele więcej, jeżeli by chciał. Ale Bóg objawił nam dokładnie tyle ile chciał i to, co jest objawione wystarcza nam. Biblia jest doskonała.

My w kościele jesteśmy ze wszystkich ludzi pod tym względem najbardziej błogosławieni, ponieważ posiadamy już całe Pismo. Nikt wcześniej nie miał tyle objawione, co my mamy. Bóg nie objawił ludziom w starym testamencie tego, co jest nam dzisiaj objawione. Jezus chodząc ze swoimi uczniami nawet im nie objawił tego, co jest nam dzisiaj objawione.

Innym działaniem Ducha Świętego jest objawienie, a innym iluminacja. Duch Święty napisał Biblię, to jest objawienie. A kiedy osoba w dwudziestym pierwszym wieku czyta Biblię, Duch Święty może iluminować jej znaczenie fragmentu. Obajwienie i iluminacja to dwa różne działania Ducha. Możemy dzisiaj korzystać z obu, jak nikt w historii świata.

Chciałbym pokazać jak bardzo jesteśmy błogosławieni. Porównuję nas z uczniami Jezusa. Uczniowie Jezusa znali stary testament i słyszeli słowa Jezusa na własne uszy. Ale często źle je rozumieli, a wiele rzeczy w ogóle nie rozumieli. Np. Jezus im wiele razy powiedział, że umrze i potem wstanie z martwych. Ale kiedy Jezus został ukrzyżowany, byli rozczarowani, a kiedy wstał z martwych, byli zdziwieni. Jednym z powodów ich braku zrozumienia jest fakt, że nie mieli dwóch wielkich błogosławieństw, które my w kościele posiadamy.
Po pierwsze mamy całe Pismo Święte – czyli objawienie. W nim jest wszystko, co jest nam potrzebne, aby poznać Boga i żyć ku Jego chwale.
Po drugie mamy Ducha Świętego – który działa aby iluminować objawienie. Duch Święty zamieszkuje każdego z nas, cały czas. Tak nie było zanim powstał kościół. Duch Święty pomaga nam zrozumieć to, co jest objawione.

Przegląd drugiego rozdziału listu do Efezjan

W tym rozdziale Paweł naucza o Bogu i o człowieku. Ważne jest, żebyśmy zwrócili uwagę na to, że Paweł nie tylko naucza o Bogu.
Zanim możemy zrozumieć Boże działanie aby nas ożywić, musimy zrozumieć że jesteśmy martwi. Zanim możemy zrozumieć Boże działanie aby nas pojednać z Bogiem, musimy zrozumieć, że jesteśmy oddzieleni od Boga. Paweł nie tylko naucza o Bogu i jego działaniu, lecz ważne jest aby zwrócić uwagę na to, że naucza o tym kim jest człowiek.
Duch Święty chce otwierać twoje oczy poprzez Pismo Święte, żebyś zobaczył siebie. Biblia jest jak lustro. Czytanie Biblii jest jak patrzenie w lustrze. Lustro które masz w łazience może kłamać. Jeżeli patrzysz w lustro i myślisz, „kilka wad, ale ogólnie jest nieźle,” to masz poważny problem. Ponieważ nasze największe wady, najbardziej brzydkie brudy, najbardziej zboczone cechy, wcale nie są widoczne w lustrze które jest w łazience. Jeżeli chcemy poznać siebie, to musimy patrzeć głębiej. Potrzebujemy duchowego lustra.
W tym rozdziale nie tylko poznamy Boże działanie, którym jest ożywienie i pojednanie. Ale zanim poznamy Jego działanie, to musimy poznać siebie i nasze potrzeby. Potrzebujemy ożywienia, ponieważ od urodzenia jesteśmy martwi. Potrzebujemy pojednania, ponieważ od urodzenia jesteśmy oddzieleni od Boga.

Mam do was pytanie, „czy trudniej jest poznać Boga, czy trudniej jest poznać siebie?” Ja bym powiedział, że trudniej jest poznać siebie. Mam dwa powody dlaczego tak sądzę. Pierwszy powód jest taki. Możemy tak naprawdę poznać siebie dopiero, kiedy poznamy Boga.
Jest napisane, że jesteśmy stworzeni na obraz Boga. Czyli jesteśmy stworzony, aby być małymi obrazami Boga. Powinniśmy kochać jak on kocha, powinniśmy być łaskawy jak on jest łaskawy, cieszyć się tym, czym on się cieszy, brzydzić się tym czym on się brzydzi. Nikt z nas nie jest obrazem Boga, jakim powinien być. Z powodu grzechu nie spełniamy naszej odpowiedzialności, aby być obrazem Boga.
Ale jeżeli nigdy nie poznamy Boga, to nie dowiemy się że nie spełniliśmy naszej odpowiedzialności. Jeżeli tylko porównujemy się z innymi ludźmi, to możemy myśleć, że nie jesteśmy wcale tak bardzo grzeszni. Możemy znaleźć osobę, który kocha innych nawet mniej niż my kochamy. Możemy znaleźć osobę, która cieszy się grzechami nawet bardziej niż my. Możemy znaleźć osobę, która jest mniej łaskawa niż my, i to powoduje że jesteśmy zadowoleni z siebie.
Musisz poznać Boga, aby poznać jak bardzo daleko jesteśmy od spełnienia naszej odpowiedzialności. Jeżeli nigdy nie poznasz Boga, to nigdy nie poznasz siebie. Więc musimy poznać Boga, aby poznać siebie.
Drugi powód, czemu mówię że trudniej jest poznać siebie niż poznać Boga, to fakt że myślimy że już znamy siebie. Wiemy, że nie rozumiemy wszystkiego o Bogu. Więc staramy sie poznać Boga. Lecz nie staramy się poznać siebie. Nie jesteśmy świadomi, że jest taka potrzeba, aby poznać siebie.
Ale jest taka potrzeba. Biblia jest lustrem, którego Duch Święty używa aby pokazać nam siebie. To jest wielka łaska poznać siebie takim, jakim jesteś. Spojrzeć na swoje grzechy tak, jak Bóg patrzy na twoje grzechy. Czuć wobec swojego buntu właściwe emocje, które powinniśmy czuć. Bóg byłby bardzo łaskawy wobec nas, jeżeli otworzyłby dzisiaj nasze oczy, żebyśmy zobaczyli własną pychę, bunt i egoizm, takimi jakie są w rzeczywistości. Jak biedny jest człowiek, który patrzy na siebie i widzi zdrowego człowiek, który sobie poradzi. Jak błogosławiony jest ten, któremu Bóg pokazał, że jest chory, słaby i potrzebuje Lekarza i Pocieszyciela.
W tym rozdziale Paweł naucza, że jesteśmy martwi. I tylko Bóg jest w stanie ożywiać. Paweł naucza, że jesteśmy oddzieleni od Boga. I tylko Bóg może nas pojednać. Sama wiadomość, że Bóg może cię ożywić i pojednać z sobą jest zbędną informacją dla osoby, która nie widzi swoich potrzeb.

Przypowieści Salomona (cześć 2)

Możemy podzielić księgę przypowieści Salomona na dwie części. Pierwszych dziewięć rozdziałów jest jak długi wstęp. W tych rozdziałach Salomon stara się przekonać swojego syna, aby zdobył mądrość i unikał głupoty. Salomon opisuje sytuację tak, że dwie kobiety wołają do młodych mężczyzn. Jedna nazywa się mądrość, a druga głupota. Jeżeli zdobędziemy mądrość, to razem z nią wiele zalet. Jeżeli posłuchamy głupoty i pójdziemy za nią, to jest to droga do śmierci. Te pierwszych dziewięć rozdziałów jest napisane, aby przekonać nas że mądrość jest niezbędna.

Proszę znaleźć pierwszy rozdział, czytamy od wersetu dwudziestego.

„Mądrość woła głośno na ulicy, na placach podnosi swój głos, woła na rogu ulic pełnych wrzawy, wygłasza swoje mowy w bramach miasta: Jak długo wy, prostaczkowie, kochać się będziecie w prostactwie, a wy, szydercy, upodobanie mieć będziecie w szyderstwie, a wy, głupcy, nienawidzić będziecie poznania?”

Teraz czytamy od wersetu dwudziestego szóstego.

„...dlatego i ja śmiać się będę z waszej niedoli, szydzić będę z was, gdy was ogarnie strach, gdy padnie na was strach jak burza, a nieszczęście przyjdzie na was jak wicher, gdy was ogarnie niedola i utrapienie. Wtedy wzywać mnie będą, lecz ich nie wysłucham, szukać mnie będą, lecz mnie nie znajdą,”

Mam do was pytanie, kto mówi, „śmiać się będę z waszej niedoli... wtedy wzywać mnie będą, lecz ich nie wysłucham, szukać mnie będą, lecz mnie nie znajdą.”

-To mądrość tak mówi. W przypowieściach Salomona mądrość, i także głupota, są osobami które mówią. Więc musisz zwrócić uwagę na to, kto w danym momencie mówi, czy to są słowa Salomona? czy madrości? czy głupoty?

Czytamy kilka wersetów w trzecim rozdziale o zaletach mądrości. Czytamy od wersetu trzynastego,

„Błogosławiony człowiek, który znalazł mądrość; mąż, który nabrał rozumu;

gdyż nabyć ją jest lepiej niż nabyć srebro i zdobyć ją znaczy więcej niż złoto.

Jest cenniejsza niż perły, a żadne klejnoty nie dorównają jej wartości.

W jej prawicy jest długie życie, w jej lewicy bogactwo i chwała.

Jej drogi są drogami rozkoszy, a wszystkie jej ścieżki wiodą do pokoju.”

Więc w tych pierwszych dziewięciu rozdziałach Salomon przekonuje nas, że musimy zdobyć mądrość.

Od dziesiątego rozdziału do końca księgi są te krótkie przysłowia, które pełne są praktycznych rad dla życia codziennego.

Teraz powiem wam sześć rzeczy, które musicie pamiętać aby rozumieć przypowieści Salomona.

Pamiętaj, że celem każdego krótkiego przysłowia jest pokazanie tylko jednego aspektu konkretnego tematu. Przysłowie jest krótkie, i nie nauczy nas wszystkiego co musimy rozumieć o danym temacie.

Np. jednym z tematów w przypowieściach jest „dawanie darów.” Wiele różnych przypowieści pokazuje nam różne aspekty dawania darów. W dwudziestym pierwszym rozdziale czytamy, „Dar po kryjomu dany uśmierza gniew, a największą nawet złość upominek z zanadrza.” Czyli dar może uśmierzać gniew. To jest jeden aspekt dawania prezentów. Ale to nie jest wszystko co musimy rozumieć o dawaniu darów. Musimy także czytać w rozdziale siedemnastym że, „Bezbożny przyjmuje łapówki ukradkiem, aby wykrzywiać ścieżki prawa.” To słowo przetłumaczone tutaj jako „łapówki” jest tym samym słowem używanym w rozdziale dwudziestym pierwszym. To słowo dar, ale w tym przypadku tłumaczony jest jako „łapówka”, ponieważ ten dar używany jest aby wykrzywiać prawo. Jedna przypowieść naucza nas tylko jednego aspektu dawanie prezentów, i nie jest nam dana aby wyczerpać temat darów. Druga przypowieść pokazuje drugi aspekt dawania darów, a istnieje jeszcze wiele więcej przypowieści o dawaniu darów, które pokazują inne aspekty.

To prowadzi nas do drugiego ważnego punktu dotyczącego przypowieści. To my potrzebujemy mądrości, aby poznać która przypowieść pasuje do sytuacji w której jesteśmy. Kiedy rozważasz czy jest dobrym pomysłem kupienie prezentu dla pewnej osoby, to musisz rozpoznać która przypowieść o darach jest stosowna do twojej sytuacji.

Proszę znaleźć rozdział 26, wersety czwarty i piąty.

„Nie odpowiadaj głupiemu według jego głupoty, abyś i ty nie upodobnił się do niego. Odpowiedz głupiemu według jego głupoty, aby się nie uważał za mądrego.” Czasami te wersety są używane aby potwierdzić teorię, że Biblia jest księgą błędną i zaprzecza sama sobie. Ale ludzie mówią tak tylko dlatego, że nie rozumieją przypowieści. Każda przypowieść naucza pewnej prawdy, a my potrzebujemy mądrości aby poznać która przypowieść jest stosowna do naszej sytuacji.

W tej przypowieści Salomon pokazuje nam dwa aspekty rozmowy z głupcem. Jednym aspektem jest: „Nie odpowiadaj głupiemu według jego głupoty, abyś i ty nie upodobnił się do niego.” Czasami lepiej jest nie brać udziału w głupich dyskusjach. Ponieważ nie pomożesz głupiemu, a taka dyskusja może mieć niekorzystny wpływ na twoje życie. Lepiej jest milczeć i pójść dalej.

Drugi aspekt rozmowy z głupcem, jest w następnym wersecie. „Odpowiedz głupiemu według jego głupoty, aby się nie uważał za mądrego.” Czasami powinniśmy odpowiedzieć głupiemu, żeby poznał że to co mówi jest głupotą. Czasami Chrześcijanin powinien powiedzieć, „gadasz głupoty, bądź cicho.”

Jedna osoba z powodu swojego charakteru woli pierwsze przysłowie, i zawsze milczy kiedy słyszy głupią dyskusję, a druga osoba z powodu własnego charakteru woli drugie przysłowie i zawsze odpowiada głupiemu. Ani pierwsza, ani druga nie jest właściwa. Potrzebujemy mądrości aby rozpoznać, która przypowieść pasuje w danej sytuacji. Czasami właściwe jest aby milczeć, a czasami aby mówić.

Po trzecie pamiętaj, że chociaż przypowieści są bardzo praktyczne to używają poetyckiej obrazowości, np. „Gdy z możnym zasiądziesz do stołu, uważaj pilnie, co masz przed sobą, i przyłóż sobie nóż do gardła, gdy chciwie jesz;” Przyłóż sobie nóż do gardła, nie mamy tego rozumieć dosłownie, to znaczy, że czasami lepiej się nie najeść.

Po czwarte przypowieści są ogólnymi prawdami, ale nie są bez wyjątków. Np. jedno przysłowie brzmi „Gdy widzisz męża biegłego w swoim zawodzie, to może on być w służbie u królów, a nie będzie w służbie u ludzi podłych.” Ogólnie jest to prawda, ale zdarza się że jest król który zatrudnia niebiegłych pracowników. I czasami jest pracownik biegły, który przez długi czas pracuje dla ludzi podłych. Ogólnie przypowieść jest prawdziwa, ale są wyjątki.

Może lepszy przykład jest w rozdziale 16, werset siódmy, „Gdy drogi człowieka podobają się Panu, wtedy godzi on z nim nawet jego nieprzyjaciół.” Jezus Chrystus jest wyjątkiem. Na pewno życie Jezusa podobało się Bogu, ale nieprzyjaciele Jezusa nie pogodzili się z nim, oni go ukrzyżowali.

Powiem jeszcze jeden przykład, „Liche to, liche! mówi nabywca; lecz gdy odchodzi, chwali się.” Salomon mówi – bądź mądry, czasami kupiec mówi że nie jest zadowolony z ceny ale później chwali się, że kupił tanio. Ale powiedzmy że jest sytuacja, w której kupiec mówi że jest niezadowolony z ceny, a potem nie chwali się, czy to znaczy że ta przypowieść jest błędna? Nie, Salomon nie naucza że za każdym razem kiedy kupiec mówi, że nie jest zadowolony, to będzie się później chwalił.

Pamiętaj, że przypowieści pokazują nam rzeczy które ogólnie są prawdą, ale mają także wyjątki.

Piąta rzecz o której chciałbym powiedzieć o księdze przypowieści to, to że zalety mądrości i konsekwencja głupoty nie zawsze są widoczne natychmiast. Bóg daje nam w tej księdze wiele wskazówek. A im więcej spostrzeżemy, tym bardziej nasze życie będzie błogosławione. Im więcej ich ignorujemy, tym więcej konsekwencji będzie w naszym życiu.

Ale powiedzmy, że jedni rodzice wychowywują swoje dzieci według rad w księdze przypowieści, a drudzy rodzice wychowywują swoje dzieci po swojemu. Po roku czasu różnica może być taka mała, że nie będzie jej widać. Ale piętnaście lat później, czy nawet trzedzieści lat później, ta różnica może być o wiele bardziej widoczna.

Bądź pewny, że każda decyzja którą dzisiaj podejmujesz będzie miała wpływ na twoje życie za trzedzieści lat, i będzie miał wpływ na twoją rodzinę za siedemdziesiąt lat. Wiele współczesnych kultur żyje dla dnia dzisiejszego, albo nawet bardziej krótko terminowo, żyje aby dobrze się czuć w tym momencie. Takie myślenie jest całkiem przeciwne kulturze Bożego ludu. My powinniśmy żyć teraz tak, żeby były dobre owoce za trzedzieści lat.

Jesteśmy kuszeni aby robić to, co będzie przynosiło korzyści dzisiaj, kuszeni aby ignorować konsekwencje w przyszłości. Często życie po Bożemu nie powoduje zysku natychmiast. Od momentu kiedy ogrodnik sadzi pestki jabłka, do momentu kiedy pierwszy raz je jabłko z drzewa, może minąć wiele lat.

Żyjąc według przypowieści czasami zysk będzie widoczny dopiero po wielu latach wierności.

Przeczytam dla was dwa przykłady.

„Trzymaj się z dala od głupca, gdyż nie napotkasz u niego rozumnej mowy.” Jest bardzo możliwe, że masz głupiego kolegę, spędziłeś z nim cały dzień, i jego zachowanie nie miało negatywnego wpływu na twoje życie. Możliwy jest myślenie, kiedy jestem z nim to fajnie się bawimy, i nie widzę żadnych złych owoców. Ale przypowieści są nam dane aby prowadzić nas w kierunku, który będzie wpływać na twoją przyszłość za trzydzieści lat. Nie widziałeś negatywnych owoców po jednym dniu, ale decyzja aby trzymać się daleko od głupca będzie miała wpływ na twoje życie długoterminowo.

„Głupota tkwi w sercu młodzieńca, lecz rózga karności wypędza ją stamtąd.” (Przyp. 22:15) Biblia naucza, że w sercu dzieci jest głupota, i że rodzice mają swoje dzieci nauczać ale także mają używać rózgi karności, aby wypędzać głupotę z ich serca. Dzieci naturalnie buntują się, a rózga karności jest jedną z rzeczy, którą rodzice mają używać aby pomagać swoim dzieciom nie buntować się. Salomon nie miał na myśli, że jeżeli raz ukarasz swoje dzieci za nieposłuszeństwo, to już nigdy nie będą się buntować. Rodzice muszą być konsekwentni dzień po dniu przez wiele lat, żeby pewnego dnia skorzystać z owoców wierności. Nie mów, „Ja kiedyś dałem mojemu dziecku klapsa, i nie widzałem skutków.” Na pewno nie widzisz skutków tak szybko jak chciałbyś, musimy być wierni w dyscyplinie przez wiele lat.

Mówiłem, że chcę żebyśmy stworzyli nową kulturę. W tej kulturze, ludzie robią to co będzie miało korzyść za pięć lat, i pięćdziesiąt lat, i pięćset lat. Powinniśmy robić to, co będzie przynosiło zysk naszym dzieciom, i naszym wnukom. Kiedy Martina Lutra pytano, „co byś zrobił dzisiaj, jeżeli byłbyś świadomy że jutro umrzesz?” Luter powiedział, „ zasadziłbym dzisiaj drzewo.” Czyli nie marnowałby swojego ostatniego dnia na samolubność, aby spełnić swoje osobiste pragnienia. Lecz zrobiłby coś na korzyść swoich dzieci i wnuków.

Więc kiedy żyjesz według przypowieści, a nie widzisz rezultatów natychmiast, to bądź wierny i trzymaj się prawdy, ponieważ może korzyści pojawią się dopiero za pięćdziesiąt lat.

Ostatnia rzecz który powiem dzisiaj na temat przypowieści w Biblii to, to że te przysłowia są dane nam od Boga. Są one czymś więcej niż sprytnymi przysłowiami, które powodują materialną korzyść. Ignorowanie ich jest głupotą. Lekceważenie ich powoduje śmierć. Jedna z przypowieści w tej księdze brzmi tak, „Niejedna droga zda się człowiekowi prosta, lecz w końcu prowadzi do śmierci.” Możesz żyć po swojemu, ale jeżeli żyjesz po swojemu to nie mów że jesteś Chrześcijaninem. Ponieważ to jest definicja Chrześcijanina, człowiek który wyznaje że Jezus jest jego królem, i chodzi za Jezusem.

Wybór jest taki - życie po swojemu, czy życie po Bożemu. Setki przypowieści opisują praktyczne życie po Bożemu.

Bóg jest dobrym Bogiem, który chce prowadzić nas do rozkoszy. To, co Bóg nam mówi, mówi po to, aby nam pomagać. Na pewno każdy z nas zna przynajmniej jedno słowo po hebrajsku - słowo szalom. Bóg mówi nam jak żyć, żebyśmy posiadali wieczny szalom. Mądry człowiek nie buntuje się, lecz słucha Boga.

Przypowieści Salomona

Jak możemy domyślić się z tytułu autorem tej księgi jest Salomon, oprócz jej ostatnich dwóch rozdziałów, które są napisane przez innych autorów. W tej księdze poznajemy inny rodzaj literatury, niż ten z którym spotkaliśmy się w psalmach. Psalmy to wersy i pieśni. Przypowieści są krótkimi wypowiedziami. Każda wypowiedź to mała cząstka prawdy. Te cząstki są nam dane bez tłumaczenia, czy przykładów. Każde przysłowie jest nam dane bez kontekstu, który mógłby pomóc nam je zrozumieć. Przeczytam dla was kilka przykładów:

Czym ocet jest dla zębów, a dym dla oczu, tym jest leniwy dla tych, którzy go posyłają.

Złoty kolczyk na ryju świni to to samo, co piękna niewiasta bez obyczajności.

Przypowieści Salomona, czasami nazywane „księgą przysłów”, są jedną z pięciu ksiąg mądrości, dokładnie w środku Starego Testamentu. Księga Joba, Psalmy, Przypowieści, Pieśni nad pieśniami, i Księga kaznodziei Salomona nazywamy księgami mądrości. W tych księgach nie ma żadnego ważnego wydarzenia, które nie zostało już opisane we wcześniejszych księgach. Nie ma żadnego nowego rozkazu od Boga. Te księgi nawet nie są o narodzie Izraelskim, lecz o szczególnych osobach jak Dawid, Salomon i Job. Jednak księgi mądrości są ulubionymi księgami w Biblii wielu Chrześcijan. Jeżeli w psalmach uczymy się o emocjach, to w przypowieściach mamy praktyczne rady dla życia codziennego. Dużo jest rad w przypowieściach o wychowywaniu dzieci, małżeństwie, seksualności, przyjaźni, komunikacji?, pieniądzach. Tych rzeczach, które najczęściej powodują kłopoty w życiu codziennym. W tej księdze Bóg daje nam bardzo praktyczne rady dotyczące tych spraw.

Autorzy Nowego Testamentu używali przypowieści Salomona kiedy mówili o praktycznym posłuszeństwie. Kiedy Jakub mówił o pysze używał przypowieści, „Bóg się pysznym przeciwstawia, a pokornym łaskę daje.” Kiedy Paweł mówił o pokorze i jedności, używał przypowieści, „nie bądźcie wyniośli, lecz się do niskich skłaniajcie; nie uważajcie sami siebie za mądrych.” Kiedy Piotr mówił o przyjaźni i miłości, używał przypowieści, „Nade wszystko miejcie gorliwą miłość jedni ku drugim, gdyż miłość zakrywa mnóstwo grzechów.” Kiedy autor listu do Hebrajczyków mówił o wytrwaniu w cierpieniu to także używał przypowieści, „Synu mój, nie lekceważ karania Pańskiego ani nie upadaj na duchu, gdy On cię doświadcza; bo kogo Pan miłuje, tego karze, i chłoszcze każdego syna, którego przyjmuje.”

Jednym ze sposobów opisania treści księgi przypowieści, jest powiedzenie że w tej księdze mamy opis kultury Bożego ludu. Ludzie naturalnie tworzą kultury. W Ameryce istnieje kultura Amerykańska, w Chinach - kultura Chińska, w Rosji - kultura Rosyjska. Istnieje także wiele mniejszych kultur, jak kultura Afro-amerykańska, kultura hip-hop, albo kultura gangsterska. W każdej kulturze istnieją pewne normy. W niektórych kulturach rodzice wybierają małżonków za swoich dzieci, a w innych jest to absurdalne. W niektórych kulturach seks poza małżeństwem jest rzeczą normalną, w cale nie wstydliwą.

Z tej księgi dowiemy się jak powinna wyglądać kultura Bożego ludu. Ale mogę już was ostrzec, że kiedy przeczytamy co jest w niej napisane, niektóre rzeczy mogą brzmieć dla was absurdalnie. Dlaczego? Ponieważ jesteśmy tak bardzo pod wpływem różnych innych kultur, że to co jest normalne w Bożych oczach, z naszego punktu widzenia jest dziwne.

Czytamy o tym jak mąż powinien traktować swoją żonę. Jak żona powinna szanować męża. Jak rodzice powinni zachowywać się wobec dzieci. Jak powinniśmy używać pieniędzy. Czasami to, co czytamy będzie brzmiało absurdalnie. Może będziesz myśleć, „to nie jest dla nas, to jest z innej kultury.” No właśnie, za bardzo jesteśmy pod wpływem współczesnej grzesznej kultury dookoła nas, i dlatego to czego Bóg od nas wymaga czasami brzmi dziwnie.

Moim celem jest żebyśmy stworzyli nową kulturę. Żyjemy wśród kultury, która nie podoba się Bogu. Chcę żebyście pragnęli stworzyć nową kulturę w Polsce. Kulturę, która do tej pory nie istnieje. W tej kulturze mąż nie jest mężczyzną, który tylko pracuje i lekceważy wszystkie inne odpowiedzialności w rodzinie, i w zborze. Lecz poznamy że w Bożej kulturze, mąż jest pracowity, uczciwy, i odpowiedzialny za swoją rodzinę, i za swój zbór. W tej kulturze kobiety pomagają i wspierają swoich mężów w rodzinie, i w zborze. Kiedy kobiety rozmawiają o swoich mężach, to nie narzekają lecz chwalą ich za to, że są odpowiedzialni. A inni ludzie od razu poznają, że to jest inna kultura. Apostoł Piotr mówi, że mamy być zawsze gotowi aby odpowiadać przed każdym, który pyta o nadzieję naszą. To znaczy, że ludzie powinni poznać że jesteśmy inni, i pytać czemu tacy jesteśmy. Powinniśmy żyć jak ludzie z innej kultury. Ponieważ jesteśmy z innej ojczyzny. Nasz dom nie jest ani w Polsce, ani w Ameryce, lecz tam gdzie jest Bóg. Kiedy mężczyzna albo kobieta żyją według kultury Bożego ludu, to nie będą całkiem pasować do kultury ani w Ameryce, ani w Polsce, ani w kulturze hip hop. To co jest normalne w kulturze Bożego ludu, w tych kulturach będzie absurdalne.

Główny temat Biblii

Biblia składa się z 66 ksiąg, napisana została przez ponad 30 autorόw w okresie około 1500 lat. Poza faktem, że wszystkie te pisma są od Boga, co łączy te księgi? Czy istnieje jeden głόwny temat Biblii? Niektόrzy ludzie myślą, że Biblia jest księgą, ktόra uczy nas tego co powinniśmy robić i jak nie powinniśmy postępować aby podobać się Bogu. Inni ludzie myślą, iż Biblia opowiada o bohaterach, ktόrzy żyli według nakazów Bożych i ktόrzy są przykładem dla nas. Wielu ludzi nie wie co stanowi głόwny temat Biblii.

Biblia jest historią odkupienia.

Pierwsze dwa rozdziały Biblii opisują doskonały wszechświat stworzony przez Boga. W doskonałym świecie nie było grzechu, bόlu, lęku, łez czy wstydu. Bόg stworzył doskonałe dzieci w swoim doskonałym świecie i miał doskonałą społeczność z nimi, one radowały się w Bogu. W trzecim rodziale przedstawiona jest wielka katastrofa, ludzie zbuntowali się przeciwko Bogu i cały wszechświat się zmienił. Od tego momentu zaczyna się historia odkupienia. Biblia jest historią Bożego działania, po to aby przyprowadzić Boży lud znowu do doskonałego świata. Boże działanie służy temu, aby odzyskać doskonałą relację z ludźmi. Koniec historii jest jak początek. Ludzie znowu mają doskonałą relację z Bogiem. W przyszłym świecie nie będzie grzechu, bόlu, lęku, łez, czy wstydu tylko doskonała społeczność i radość. Ostatnie rozdziały Biblii są dokładnie jak pierwsze rozdziały, a nawet bardziej radosne.

Głόwny bohater w historii odkupienia to Jezus.
Głόwny kryzys w tej historii to grzech człowieka. Człowiek jest grzeszny i całkowicie winny przed Sprawiedliwym Sędzią, ktόry musi karać za grzech. Człowiek jest całkiem bezsilny w ratowaniu samego siebie przed Bożym gniewem.
Głόwnym działaniem w tej historii jest ratowanie człowieka. Jezus ratuje ludzi przez Jego śmiercią.

Biblia nie jest księgą stanowiącą przede wszystkim o zasadach, ktόrych musimy przestrzegać. Biblia nie jest przede wszystkim o ludziach, ktόrzy są dla nas wzorami. Biblia jest historią Bożego odkupienia. Boży projekt będzie całkowicie zrealizowany kiedy Boży lud będzie w Bożym miejscu, pod Bożym panowaniem, żyjąc po Bożemu, w Bożej świętej i kochającej obecności jako rodzina.

Przypowieści

Autorzy Biblii przekazywali prawdę przez rόżne rodzaje literatury. Kiedy czytamy Biblię musimy wiedzieć jaki rodzaj literatury czytamy, gdyż możemy coś źle zrozumieć. Jednym z wielu gatunkόw literackich użytych w Biblii jest przypowieść.

Przypowieść cechuje się zwięzłością, przedstawianiem prawdy. Celem przypowieści jest także ukazanie zawartej w niej mądrości. W większości przypowieści Biblijnych autorzy używali paralelizmów, które składają się z dwόch linii - druga służy zrozumieniu pierwszej.
NP:
Leniwa dłoń prowadzi do nędzy,
lecz ręka pracowitych ubogaca.

Często druga linia jest przeciwieństwem pierwszej, jednak zdarzają się fragmenty w których występuje inny rodzaj paralelizmu - druga linia potwierdza pierwszą.
NP:
Pan wszystko uczynił dla swoich celów,
Nawet bezbożnego na dzień sądu.

Przypowieści są odpowiednie w pewnych sytuacjach, ale przypowieść nie stanowi uniwersalnej prawdy, która pasuje w każdej sytuacji. Z tego powodu niektόre przypowieści mają charakter wprost odwrotny.
NP:
Nie odpowiadaj głupiemu według jego głupoty, abyś i ty nie upodobnił się do niego.
Odpowiedz głupiemu według jego głupoty, aby się nie uważał za mądrego.

W niektόrych sytuacjach powinniśmy odpowiadać głupiemu, a w niektόrych powinniśmy go ignorować. Do nas należy rozpoznawanie, w ktόrych sytuacjach stosuje się przypowieści. Czytając przypowieści musimy zadać sobie pytanie: „kiedy byłem świadkiem tej prawdy?” „w ktόrych sytuacjach w moim życiu jest to prawdą?”

Przypowieść jest często powtarzającą się obserwacją, lecz nie możemy traktować jej jako obietnicy, która zawsze się spełni. Dlatego przypowieść „Wychowuj chłopca odpowiednio do drogi, którą ma iść, a nie zejdzie z niej nawet w starości” jest obserwacją, ktόra często się powtarza lecz nie jest obietnicą, ktόra zawsze się spełni.

W księdze przypowieści znajduje się także personifikacja madrości i głupoty. Przestawione są dwie kobiety, które dużo robią i mόwią przez 31 rozdziałów księgi przypowieści.
NP:
-Mądrość woła głośno na ulicy... jak długo wy, prostaczkowie, kochać się będziecie w prostactwie.
-Pani Głupota jest rozwiązła, pusta i bezwstydna.

Przez księgi przypowieści Boże dzieci uczą się jak mądrze postępować w wielu rόżnych sytuacjach, ktόre są tak samo aktualne w 21ym wieku jak w czasach Salomona.

Kto mądry, niech słucha i pomnaża naukę,
a rozumny niech zdobywa wskazówki.
-Przyp. 1:5

Treny

Dzisiaj chciałbym się z Wami podzielić kilkoma rzeczami na temat księgi pod tytułem Treny w Starym Testamencie. Księga jest krόtka, gdyż ma tylko 5 rozdziałów, 154 wersety. W księdze tej autor lamentuje nad burzeniem Jeruzalem. W roku 586 przed narodzeniem Chrystusa krόl Nebukadnezar zniszczył Jeruzalem, świątynię, a lud Boży wziął do niewoli w Babilonie. Autor był świadkiem strasznego cierpienia jakim był głόd, moderstwa, gwałt, kanibalizm oraz innych, niewymownych horrorów, stąd jego reakcja - lament.
Każdy rozdział księgi jest napisany wierszem oprόcz księgi piątej (możliwe, że autor już nie miał siły pisać w ten sposób). Wersety nie tylko się rymują, ale każdy rozdział jest także akrostychem (każdy następny werset zaczyna się kolejną literą hebrajskiego alfabetu. W hebrajskim alfabecie są 22 litery i każdy rozdział jest zrobiony z 22 wersetόw, oprόcz 3 rozdziału, w ktόrym są 66 wersety gdyż trzy wersety w rzędu zaczynają z tej samej litery).

W środku tego strasznego opisu jest kilka wersetów, ktόre każdy z nas zna i kocha.

To biorę sobie do serca i w tym jest moja nadzieja,
Niewyczerpane są objawy łaski Pana, miłosierdzie jego nie ustaje.
Każdego poranka objawia się na nowo, wielka jest wierność twoja.
Pan jest moim działem, mówi dusza moja, dlatego w nim mam nadzieję.
Dobry jest Pan dla tego, kto mu ufa, dla duszy, która go szuka.
Dobrze jest czekać w milczeniu na zbawienie Pana.
-Treny 3:21-26

Dlaczego autor mόgł mόwić o Bożej wierności kiedy nie było widać Bożej kochającej ręki?
Powodem było to, że wierzył w Boże przymierze. Dawno temu Bόg obiecał „I ustanowię przymierze moje między mną a tobą i potomkami twoimi po tobie według pokoleń ich jako przymierze wieczne, abym był Bogiem twoim i potomstwa twego po tobie. Ziemię, na której przebywasz jako przychodzień, całą ziemię kanaanejską dam tobie i potomstwu twemu po tobie na wieczne posiadanie i będę Bogiem ich.” -1 Moj. 17:7-8
Autor Trenów był pewny, że Bόg nie łamie swoje przymierza, nie odrzucił swojego ludu na zawsze. Bόg pozwolił na cierpienie przez krόtki czas dlatego, że Izrael nie dotrzymał swojej strony przymierza. (Nie każde cierpienie jest z powodu nieposłuszeństwa, ale ich cierpienie było tym spowodowane.) Autor był pewny, że Bόg wiernie dotrzymał swojego przymierza i przyprowadzi swόj lud z powrotem do ziemi obiecaniej. Autor miał rację, chociaż prawdopodobnie nie dożył chwili aby się o tym przekonać. Izrael był w niewoli w Babilonie dokładnie 70 lat po czym Bόg wziął ich z powrotem do ziemi obiecanej.

Każdy kto jest dzisiaj dzieckiem Bożym, ma również relację z Bogiem na podstawie przymierza. Nowe przymierze, ktόre nie jest z narodem, ale ktόre jest między Bogiem i każdym, ktόry przyjdzie do Boga przez Jezusa Chrystusa. My też możemy być pewni, że Bόg jest wierny i dotrzyma swoich obietnic względem nas, nawet jeżeli będzie nas karać z powodu naszej niewierności. Bόg karze swoje dzieci przez pewien czas, po czym przyprowadza je z powrotem do siebie. Gdy cierpisz pamiętaj, że Bόg jest wierny i nie zapomniał o tobie, ani cie nie wyrzucił z przymierza. Bόg jest wierny i nie odrzuci swojego ludu na zawsze.

Czy mogę świętować halloween, albo palić tytoń?

W Biblii są pewny grzechy wymienione dla nas: wszeteczeństwo, nieczystość, rozpusta, bałwochwalstwo, czary, wrogość, spór, zazdrość, gniew, knowania, waśnie, odszczepieństwo, zabójstwa, pijaństwo i wiele inny. Ale nie znajdziesz ani tytoniu ani halloween Święto Zmarłych w Biblii. W dzisiejszym świecie są setki rόżnych kultur. W każdym z nich są wyjątkowe tradycje, zwyczaje, i normy. Na pewno w niektόrych zwyczajach i tradycjach Chrzescijanie mogą brać udział i uczestniczyć w nich ku chwale Bożej. Także jest prawdą, że niektόre zwyczaje są grzeszne i żaden Chrześcijanin nie powinien brać w nich udział. Ale skąd możemy wiedzieć w ktόrych tradycjach i zwyczajach możemy brać udział a których powinniśmy unikać?
Mόj kolega ktόry jest Katolikiem powiedział mi, że właśnie dlatego są nam potrzebne dalsze objawienia od Boga przez tzw. „Ojcόw Kościoła” które odbywają się na synodach lub soborach.
Słyszałem charysmatyka ktόry powiedział, że dlatego są nam potrzebne dalsze objawienia przez apostołowie i prorokόw.
Ale ja nie zgadzam się z tym. Bόg już dał nam Swoje Słowo i Biblia jest wystarczająca. Nie potrzebujemy w naszych czasach i w naszej kulturze żadnych dodatków. (2 Tym. 3:16-17) W Biblii znajdujemy nie tylko listę grzechόw, ale także zasady ktόre możemy stosować w każdej kulturze i w każdych czasach aby poznać grzechy ktόre nie są wymienione w Biblii.
1. Czy jest pożyteczne dla mnie osobiście i dla ewangelii? – 1 Kor. 6.12
2. Czy stracę opanowanie albo stanę się uzależniony? - 1 Kor. 6.12
3. Czy moje działanie będzie powodowało, że inni będą grzeszyć? - 1 Kor. 8.9-10
4. Czy złamię zasady przełożonych w moim życiu? (czyli rodzice, nauczyciel w szkole, szef w prace, Państwo) - Rzym. 13.1-7
5. Czy mogę uczestniczyć w tym z czystym sumieniem? - Dzieje Apostolskie 24.16
6. Czy umocni to moją grzeszną natura? Rz. 13.13-14
7. Czy jestem pewny, że Bόg chce żebym brał w tym udział? Rzym 14.23
8. Czy robię to dla dobra innych czy moje pragnienie jest samolubne? 1 Kro 10.24
9. Czy mogę uczestniczyć w tym ku chwale Bozej? 1 Kor. 10.31-33
10. Czy uczestniczę w tym aby naśladować Jezusa w celu prowadzenia grzesznikόw do nowego zycia? 1 Kor. 10.33-11.1
Każdy chrześcijanin musi studiować, rozumieć i stosować te zasady w swoim życiu. Te zasady pomagają jego dzieciom poznać Bożą wolę w każdej kulturze we wszystkich czasach.

Kowadło

Słyszałem kiedyś historię o chłopczyku, który dawno temu mieszkał na wsi i pewnego dnia poszedł razem z ojcem do większej miejscowości. Zbliżając się do miasta chłopczyk usłyszał brzęczenie. Kiedy ojciec wszedł do biura, aby załatwić parę rzeczy, chłopak zaczął szukać przyczyny brzęczenia. Zbliżył się do warsztatu kowalskiego i zajrzał do środka. W środku zobaczył piec i węgiel rozpalony do czerwoności, i mocno zbudowanego kowala, mokrego od potu, który z całej siły walił w kawałek metalu. Każde uderzenie młotkiem powodowało głośny dźwięk i chłopczyk wzdrygał się. Kowal walił, walił i walił z całej siły olbrzymi młotkiem. W końcu kowal zwrócił uwagę na chłopczyka i odpoczywając zapytał dlaczego tak patrzy i wzdryga się. Młody chłopak wskazał kowadło i zapytał, „Pan tak mocno wali tym młotkiem, czy nie myśli pan że kowadło może pęknąć?” Kowal zaśmiał się i powiedział, „Synu, to kowadło ma ponad sto lat.” Kowal wiedział, że może uderzyć w kowadło tysiąc razy a ono nie zmieni się.

W dwudziestym pierwszym wieku potrzebujemy czegoś pewnego, na czym możemy zbudować stabilne życie. Nauka dzisiaj ma niewiele wspólnego z nauką 300 lat temu, medycyna także nie jest taka sama, psychologia też się zmieniła, ciągle powstają nowe teorie. Te rzeczy dalej będą się zmieniać. Za 50 lat nauka, medycyna i psychologia będą zupełnie inne niż są teraz. Czy jest coś stałego, co nie zmienia się każdej dekady? Czy jest jakieś kowadło w naszym życiu?

Raduję się, ponieważ jest...

Panie, słowo twoje trwa na wieki, Niewzruszone jak niebiosa.

(Ps. 119:89)

Boże słowo nie zmienia się. Chcę stabilności w moim życiu, chcę żeby moje dzieci miały stabilność, chcę żeby nasz zbór był stabilny, dlatego postanowiłem oprzeć się na słowie Bożym, które trwa na wieki.

Jesteśmy Uzbrojeni

Bo Słowo Boże jest żywe i skuteczne, ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić zamiary i myśli serca; Hebr. 4:12

Jesteśmy w trakcie walki. Codziennie jesteśmy atakowani z każdej strony. Od zewnątrz jesteśmy atakowani przez pokusy i od wewnątrz przez lęk, wątpliwości, strach, i pożądliwości. Niestety życie nie jest spacerkiem w parku, ale jest bardziej podobne do walki. Ale, raduję się. Raduję się, że Bóg nie zostawił nas bezbronnych. Bóg dał nam miecz, ostry miecz który jest skuteczny w walce. Możemy używać naszej broni aby pokonać lęk, strach i wątpliwości, możemy używać mieczu Ducha, który jest Bożym Słowem, aby zwyciężyć nad pokusami, pożądliwościami i grzechami. Nie musi być lęku w twoim życiu, nie musi być strachu, nie musi być grzechu. Bóg dał nam skuteczną broń.

Żeby ciągle mieć broń przy sobie uczę się wersetów na pamięć. Wtedy, kiedy jest pewna pokusa, ja mogę walczyć.

Kiedy martwię się o przyszłość używam mieczu Ducha, „Nie troszczcie się więc o dzień jutrzejszy, gdyż dzień jutrzejszy będzie miał własne troski. Dosyć ma dzień swego utrapienia.” (Mat. 6:34)

Przeciwko lękowi używam, „Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, lecz mocy i miłości, i powściągliwości.” (2 Tym. 1:7)

Przeciwko wątpliwości używam, „Wszystko mogę w tym, który mnie wzmacnia, w Chrystusie.” (Filip. 4:13)

Wielu Chrześcijan nie walczy przeciwko grzechom, ponieważ nie wierzy że zwycięstwo jest możliwe. Chrześcijanie wierzą kłamstwu, że zawsze będzie tak, jak są teraz. Ludzie mi mówią, „moi rodzice zawsze się denerwowali i kłócili i ja taki jestem i zawsze taki będę.” Albo, „Ja jestem nerwowa i martwię się, po prostu taka jestem.” Nie musisz zostać takim, jakim jesteś, Bóg może ciebie zmienić. Pamiętaj, „Wszystko mogę w tym, który mnie wzmacnia, w Chrystusie.” (Filip. 4:13) Weź miecz Ducha i walcz!

Jakiego wersetu używasz, aby walczyć przeciwko lękowi, martwieniu się, pożądliwości, pokusom i grzechom w twoim życiu?